Eucharystia

„Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Jeśli kto pożywa ten chleb, będzie żył na wieki… Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne… trwa we Mnie, a ja w nim” (J 6, 51.54.56).

Dokumenty potrzebne do I komunii świętej:

• Metryka chrztu (jeśli dziecko było ochrzczone w innej parafii, nie w tej w której przystępuje do I komunii świętej)
• Udział w katechizacji
• Wypełniona deklaracja rodziców
• Wypełniony indeks z podpisami praktyk religijnych
• Zaliczony pozytywnie egzamin z wiedzy religijnej
• Zaświadczenie o zgodzie z rodzinnej parafii dziecka na przystąpienie do I Komunii Świętej

Chrystus ustanowił Eucharystię podczas Ostatniej Wieczerzy, gdy wziął chleb, dzięki czynił, połamał go i podał uczniom, mówiąc: „To jest Ciało moje, które za was będzie wydane; czyńcie to na moją pamiątkę”. Po Wieczerzy powiedział nad kielichem: „Ten kielich, to Nowe Przymierze we Krwi mojej, która za was będzie wylana” (Łk 22, 19-20).
Z Kodeksu Prawa Kanonicznego:
Najbardziej czcigodnym sakramentem jest Najświętsza Eucharystia, w której sam Chrystus Pan jest obecny, ofiaruje się oraz jest spożywany i dzięki której Kościół ustawicznie żyje i wzrasta. Ofiara eucharystyczna, pamiątka śmierci i zmartwychwstania Pana, w której uwiecznia się Ofiara Krzyża, jest szczytem i źródłem całego kultu oraz życia chrześcijańskiego; oznacza ona i sprawia jedność Ludu Bożego, przez nią buduje się Ciało Chrystusa. Pozostałe bowiem sakramenty i wszystkie kościelne dzieła apostolatu mają związek z Najświętszą Eucharystią i ku niej są ukierunkowane (kan. 897).
Wierni powinni z największym szacunkiem odnosić się do Najświętszej Eucharystii, biorąc czynny udział w sprawowaniu najczcigodniejszej Ofiary, z największą pobożnością i często przyjmując ten sakrament i adorując Go z najwyższą czcią. Duszpasterze wyjaśniając naukę o tym sakramencie powinni starannie pouczać wiernych o tym obowiązku (kan. 898).
Każdy ochrzczony, jeśli tylko prawo tego nie zabrania, może i powinien być dopuszczony do Komunii świętej (kan. 912).
Dzieci wtedy można dopuścić do Komunii świętej, gdy posiadają wystarczające rozeznanie i są dokładnie przygotowane, tak by stosownie do swojej możliwości rozumiały tajemnicę Chrystusa oraz mogły z wiarą i pobożnością przyjąć Ciało Chrystusa (kan. 913 §1).
Jednakże dzieciom znajdującym się w niebezpieczeństwie śmierci wolno udzielić Najświętszej Eucharystii, gdy potrafią odróżnić Ciało Chrystusa od zwykłego chleba i mogą z szacunkiem przyjąć Komunię świętą (kan. 913 §2).
Jest przede wszystkim obowiązkiem rodziców oraz tych, którzy ich zastępują, jak również proboszcza troszczyć się, ażeby dzieci, po dojściu do używania rozumu, zostały odpowiednio przygotowane i jak najszybciej posiliły się tym Bożym pokarmem, po uprzedniej sakramentalnej spowiedzi. Do proboszcza należy również czuwać nad tym, by do Stołu Pańskiego nie dopuszczać dzieci, które nie osiągnęły używania rozumu albo jego zdaniem nie są wystarczająco przygotowane (kan. 914).
Do Komunii świętej nie należy dopuszczać ekskomunikowanych lub podlegających interdyktowi, po wymierzeniu lub deklaracji kary, jak również innych osób trwających z uporem w jawnym grzechu ciężkim (kan. 915).
Kto ma świadomość grzechu ciężkiego, nie powinien bez sakramentalnej spowiedzi odprawiać Mszy świętej ani przyjmować Komunii świętej, chyba że istnieje http://chodzik.boernerowo.pl/wp-content/themes/graphene/admin/images/template-onecolumn.pngpoważna racja i nie ma sposobności wyspowiadania się. W takim jednak wypadku ma pamiętać o tym, że jest obowiązany wzbudzić akt żalu doskonałego, który zawiera w sobie zamiar wyspowiadania się jak najszybciej (kan. 916).

Jak najbardziej zaleca się, ażeby wierni przyjmowali Komunię świętą podczas sprawowania Eucharystii. Proszącym jednak o nią dla słusznej racji poza Mszą świętą, należy udzielić, zachowując obrzędy liturgiczne (kan. 918).
Przystępujący do Najświętszej Eucharystii powinien przynajmniej na godzinę przed przyjęciem Komunii świętej powstrzymać się od jakiegokolwiek pokarmu i napoju, z wyjątkiem tylko wody i lekarstwa (kan. 919 §1).
Osoby w podeszłym wieku lub złożone jakąś chorobą, jak również ci, którzy się nimi opiekują, mogą przyjąć Najświętszą Eucharystię, chociażby coś spożyli w ciągu godziny poprzedzającej (kan. 919 §3).
Każdy wierny po przyjęciu Najświętszej Eucharystii po raz pierwszy ma obowiązek przyjmować ją przynajmniej raz w roku (kan. 920 §1).
Ten nakaz powinien być wypełniony w okresie wielkanocnym, chyba że dla słusznej przyczyny wypełnia się go w innym czasie w ciągu roku (kan. 920 §2).
Wierni znajdujący się z jakiejkolwiek przyczyny w niebezpieczeństwie śmierci, powinni być umocnieni Komunią świętą na sposób Wiatyku (kan. 921 §1).
Chociażby tego dnia przyjęli już Komunię świętą, to jednak bardzo się zaleca, aby – znalazłszy się w niebezpieczeństwie śmierci – otrzymali ponownie Komunię świętą (kan. 921 §2).
Gdy niebezpieczeństwo śmierci trwa dłużej, zaleca się, aby Komunia święta była udzielana wielokrotnie, w poszczególnych dniach (kan. 921 §3).
Udzielenia Wiatyku chorym nie należy zbytnio odkładać. Duszpasterze powinni pilnie czuwać nad tym, by chorzy byli posilani wtedy, gdy są jeszcze w pełni świadomi (kan. 922).

Wymagane dokumenty do przyjęcia Pierwszej Komunii św.:
-   akt chrztu świętego
Przygotowanie do Pierwszej Komunii św. odbywa się w parafii miejsca zamieszkania. W wyjątkowych sytuacjach może odbyć się w innej parafii po otrzymaniu pisemnej zgody swojego ks. proboszcza

Msza święta jest celebracją Eucharystiii obejmuje:

• głoszenie słowa Bożego,
• dziękczynienie składane Bogu Ojcu za wszystkie Jego dobrodziejstwa, a zwłaszcza za to, że darował nam Syna,
• konsekrację chleba i wina,
• uczestniczenie w uczcie liturgicznej przez przyjmowanie Ciała i Krwi Pańskiej.

Tylko kapłani ważnie wyświęceni mogą przewodniczyć Ofierze eucharystycznej i konsekrować chleb i wino, aby stało się Ciałem i Krwią Chrystusa Pana.
Konsekracja jest to przeistoczenie chleba w Ciało i wina w Krew Chrystusa.

Komunię świętą może przyjmować ten, kto jest w stanie łaski. Jeżeli ma świadomość, że popełnił grzech śmiertelny, powinien najpierw otrzymać rozgrzeszenie w sakramencie pokuty. Grzechy lekkie są odpuszczane na początku Mszy św. podczas aktu pokutnego.

Jest rzeczą właściwą, by wierni, jeśli tylko są odpowiednio usposobieni, przyjmowali Komunię za każdym razem, gdy uczestniczą we Mszy świętej (KPK 917).
Przyjmowanie Chrystusa w Komunii świętej:

• pogłębia zjednoczenie z Nim,
• gładzi grzechy powszednie i chroni przed ciężkimi,
• umacnia jedność Kościoła,
• jest zadatkiem przyszłej chwały.

W Najświętszym Sakramencie obecny jest sam Chrystus, należy Go czcić kultem adoracji. Nawiedzenie Najświętszego Sakramentu jest dowodem wdzięczności, miłości i obowiązkiem względem Chrystusa Pana.

Czym jest Eucharystia?

„Eucharystia jest źródłem, a zarazem szczytem życia chrześcijańskiego”

Konstytucja Soboru Watykańskiego II Lumen gentium:
Eucharystia to Dziękczynienie
Eucharistein znaczy: dziękuję. Jest to dziękczynienie, jakie Jezus składa Ojcu – za dar stworzenia, odkupienia, uświęcenia. My mamy udział w tym dziękczynieniu, bo to właśnie nas Ojciec stworzył i odnawia poprzez ofiarę życia swojego Syna.

Eucharystia to Tajemnica
Współczesny człowiek chce mieć wszystko pod kontrolą, nad wszystkim panować, wszystko rozumieć. A przecież życie jest tajemnicą. Akceptacja tajemnicy świadczy o poziomie inteligencji wewnętrznej człowieka.
- Eucharystia to Tajemnica, bo zawiera kontrast: kruchy chleb i Bóg Wszechmocny. Bóg daje się zamknąć w materialnej przestrzeni. Takie jest życie: pełne kontrastów.
- Eucharystia to Tajemnica, bo przekracza zdolność poznania przez zmysły, pozostaje wiara
- Eucharystia to Tajemnica, bo nie jest systemem teorii, ale Osobą. Człowiek nie da się do końca zrozumieć. Trzeba przyjąć, tak siebie, jak i drugiego, otworzyć się na dar.

Na Eucharystii Jezus jest obecny w:

• w Ciele i Krwi,
• w Zgromadzeniu liturgicznym,
• w Kapłanie,
• w Słowie,
• Znakach liturgicznych,
• w Łasce Ducha Świętego,
• we mnie.

 

 

Eucharystia to Uczta
Uczta, bo daje pokarm.
Ucztą staje się sam Bóg. „Jeżeli nie będziecie jedli ciała Syna Człowieczego ani nie będziecie pili Krwi Jego nie będziecie mieli życia w sobie” (J 6,53).
Uczta, bo tworzy wspólnotę.
Przyjmowanie Chrystusa wprowadza w człowieka w życie Boże, w doświadczenie Jego pełnej miłości troski. Tak, jak Jezus żyje w nieustannej relacji z Ojcem, tak samo uczeń Jezusa przeżywa taką relację bliskości ze swym Mistrzem. „Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim”. (J 6,56)

Eucharystia to Ofiara
Stać się pokarmem, ucztą, oznacza oddać się całkowicie do dyspozycji, oddać życie, przekazać je braciom. Jezus nie umiera, ale oddaje życie, by je potem znów odzyskać.

Eucharystia to rzeczywistość życia codziennego
Eucharystia i życie codzienne przenikają się wzajemnie. Jako dar ofiarny człowiek składa na ołtarzu to wszystko, co ma i kim jest. Symbolizują to postaci chleba i wina, owoce pracy rąk ludzkich. Ta codzienna praca zostaje pobłogosławiona, a potem konsekrowana, przemieniona w Chrystusa. W Nim wszystko, co stanowi moje życie, ma sens, ma wartość zbawczą. Jezus, który jest Drogą, chce powtórzyć w nas swój styl życia. On jakby projektuje we mnie wnętrze: w Eucharystii jest łaską uzdrawiającą, działającą, uświęcającą.

Eucharystia to zadatek Życia wiecznego
To życie Jezusa, którego doświadczam w mojej codzienności, przedłuża się na wieczność. Jezus składa obietnicę życia wiecznego. Ten, kto spożywa Jego Chleb będzie żył na wieki. Jednak nie obiecuje On uniknięcia śmierci ciała, cierpienia doczesnego. Obiecuje prawdziwe życie, które dzięki łasce wiary i decyzji człowieka rozpoczyna się już teraz. „Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym”. (J 6,54)

Eucharystia to Najświętszy Sakrament
Sakrament to widzialny znak niewidzialnej Łaski. Tu Łaską staje się sam Chrystus. Łaską dającą życie.

Eucharystia to Święta i Boska Liturgia
Bo w Liturgia jest sprawowana przez Chrystusa, a we Mszy Świętej On jest obecny najpełniej.

Dzięki Eucharystii Chrystus żyje we mnie. Poznajemy to po owocach:

Duch Święty kształtuje we mnie Jezusa. Św. Paweł mówi, że owocem tego działania jest:
MIŁOŚĆ – (czyste serce, zdolność do złożenia ofiary z siebie)
RADOŚĆ – (chęć życia, nadzieja, optymizm, wiara w przyszłość, umiejętność cieszenia się małymi rzeczami, miłością innych, znakami Bożej obecności… nawet w obliczu cierpienia)
POKÓJ – (zgoda ze sobą, zamiast wiecznej walki, uczciwość wobec siebie; zdolność do zaufania Bogu, która uzdalnia nas do opanowania lęku; rezygnacja z siebie, własnego zdania, bo bardziej liczy się dla mnie pokój niż dochodzenie swego)
CIERPLIWOŚĆ – (wytrwałość w przeciwnościach, zdolność ciągłego przebaczania sobie i innym)
UPRZEJMOŚĆ- (otwarcie, uprzejme odnoszenie się do siebie i innych, pozytywne nastawienie do drugiego człowieka, wychodzenie mu naprzeciw)
DOBROĆ – (chęć służenia innym, miłosierdzie wobec siebie i innych, prawość)
WIERNOŚĆ – (chęć postępowania naprzód, męstwo, odwaga, konsekwencja wobec podjętych decyzji i zobowiązań, stałość, odpowiedzialność)
ŁAGODNOŚĆ – (delikatność w obchodzeniu się ze sobą i z innymi, szacunek do siebie i innych, nie stosowanie przemocy, przymusu, pozwalanie sobie i innym na błędy)
OPANOWANIE – (zdolność do opanowania agresji, niekontrolowanych odruchów, zdolność dialogu ze swoimi emocjami i stawanie przed sobą w prawdzie)
Budowa Mszy świętej:
A) Obrzędy wstępne:
a) Procesja wejścia
b) Ucałowanie ołtarza;
c) Pozdrowienie wiernych (może mieć następujące formy; do wyboru):

• Miłość Boga Ojca, łaska naszego Pana Jezusa Chrystusa i dar jedności w Duchu Świętym niech będą z wami wszystkimi
• Łaska i pokój od Boga, naszego Ojca, i Pana Jezusa Chrystusa niech będą z wami
• Łaska i pokój od Tego, który jest i który był, i który przychodzi niech będą z wami
• Łaska naszego Pana Jezusa Chrystusa niech będzie z wami
• Pan z wami

Odpowiadamy zawsze :  I z Duchem Twoim

d) Krótkie wprowadzenie do Mszy i zapowiedz intencji Mszalnej.
e) akt pokutny (może mieć 4 formy, zależy od celebransa, która wybierze)

Pierwsza forma:
Spowiadam się Bogu wszechmogącemu i wam bracia i siostry, że bardzo zgrzeszyłem myślą, mową, uczynkiem i zaniedbaniem….:
na słowa: moja wina, moja wina, moja bardzo wielka wina….(nie bijemy się w piersi, lecz trzymamy tylko rękę przyłożoną do piersi)

Druga forma:
Kapłan: Zmiłuj się nad nami Panie
Wierni: Bo zgrzeszyliśmy przeciw Tobie
Kapłan: Okaż nam, Panie, miłosierdzie swoje.
Wierni:  I daj nam swoje zbawienie

Dodatkowo w pierwszej i drugiej formie używa się jeszcze wezwań:

Kapłan: Panie, zmiłuj się nad nami.
Wierni: Panie, zmiłuj się nad nami.
Kapłan: Chryste, zmiłuj się nad nami.
Wierni: Chryste, zmiłuj się nad nami.
Kapłan: Panie, zmiłuj się nad nami.
Wierni: Panie, zmiłuj się nad nami.

Trzecia forma

- może mieć dowolne wezwania np.:
- Kapłan: Panie, który prowadzisz nas do Ojca, zmiłuj się nad nami
Wierni: zmiłuj się nad nami
- Kapłan: Chryste, który zmartwychwstałeś dla naszego zbawienia, zmiłuj się nad nami
Wierni: zmiłuj się nad nami
- Kapłan: Panie, którego serce zostało przebite za nasze grzechy, zmiłuj się nad nami
Wierni: zmiłuj się nad nami

Czwarta forma:
Zamiast aktu pokutnego może odbyć się aspersja. Polega ona na poświęceniu wody i pokropieniu nią wiernych.
Akt pokutny może być opuszczony, gdy jest długa procesja wejścia, bo ona go zastępuje.

d). Hymn-  Chwała na wysokości Bogu (W niedzielę i święta)
W trakcie odmawiania  hymnu na słowa Jezu Chryste czynimy lekki skłon głowy.

e) Kolekta, czyli tzw. Módlmy się.
Chwila milczenia następnie kapłan z rozłożonymi rękoma odmawia modlitwę.
Odpowiadamy Amen.

B) Pierwsza część Mszy św. – Liturgia Słowa:
a) Czytanie pierwsze

b) Psalm responsoryjny

c) Czytanie Drugie (w niedziele i święta)
W dni powszechne czytania są podzielone na cykl I i II;
W niedziele czytania są podzielone na rok A, B i C;

d)  Aklamacja „Alleluja” śpiewana jest gdy psalm śpiewamy, gdy psalm jest czytany aklamacje opuszcza się. W okresie Wielkiego Postu zamiast „Alleluja” śpiewa się: „Chwała Tobie Słowo Boże”

e)  Ewangelia

f) Homilia lub kazanie

g) Wyznanie wiary „Credo” (W niedziele i święta)

Na słowa: i za sprawą Ducha Świętego przyjął ciało z Maryi Dziewicy i  stał się człowiekiem  – wszyscy czynią lekki skłon.

h) Modlitwa wiernych (powszechna)

Modlitwy eucharystycznej mszy świętej nie powtarzamy za księdzem

C) Druga część Mszy św. – Liturgia Eucharystyczna

a) Przygotowanie ołtarza i przyniesienie darów

b) Modlitwa nad darami

c) Modlitwa eucharystyczna (rozpoczyna się prefacją „Pan z wami”)
Mamy 5 modlitw eucharystycznych do wyboru plus modlitwy o tajemnicy pojednania i dla dzieci.

Gdy ksiądz w czasie konsekracji podnosi do góry hostię i kielich to nie pochylamy w tym momencie głowy w dół, lecz patrzymy na  hostię i kielich bo w tym celu się podnosi, aby wszyscy widzieli. Natomiast, gdy ksiądz przyklęka po podniesieniu wówczas pochylamy głowę. Po konsekracji wszyscy wstają i następuje aklamacja po przeistoczeniu.

d) aklamacja po przeistoczeniu (ma 4 formy kapłan stosuje zamiennie):

Aklamacja pierwsza forma:
Kapłan: Oto wielka tajemnica wiary
Wierni: Głosimy śmierć Twoją Panie Jezu wyznajemy Twoje zmartwychwstanie i oczekujemy Twego przyjścia w chwale.

Aklamacja druga forma:
Kapłan: Wielka jest tajemnica naszej wiary
Wierni: Ile razy ten chleb spożywamy i pijemy z tego kielicha głosimy śmierć Twoją Panie, oczekując Twego przyjścia w chwale.

Aklamacja trzecia forma:
Kapłan: Uwielbiajmy tajemnicę wiary
Wierni: Panie ty nas wybawiłeś przez krzyż i zmartwychwstanie swoje, Ty jesteś Zbawicielem świata.

Aklamacja czwarta forma:
Kapłan: Tajemnica wiary
Wierni: Chrystus umarł, Chrystus zmartwychwstał,
Chrystus powróci.

Modlitwa eucharystyczna kończy się doksologią:
Przez Chrystusa, z Chrystusem i w Chrystusie, Tobie, Boże Ojcze Wszechmogący, w jedności Ducha Świętego, wszelka cześć i chwała, przez wszystkie wieki wieków. Amen

D) Obrzędy komunii:

a) Modlitwa Pańska „Ojcze nasz…”

b)  Emboliom, czyli „Wybaw nas Panie…”

c) Znak pokoju

d) Baranku Boży

Panie nie jestem godzien, abyś przyszedł do mnie, ale powiedz tylko słowo, a będzie uzdrowiona dusza moja
Mówimy godzien, a nie godna.

e) komunia
procesjonalna ( pierwsza osoba przyjmuje komunie, druga czeka, a trzecia przyklęka)

e) modlitwa po komunii: Módlmy się.

E) Obrzędy zakończenia:

a) ogłoszenia

b) błogosławieństwo

c) rozesłanie idźcie w pokoju Chrystusa.

Z Kościoła wychodzimy dopiero wówczas, gdy ksiądz wejdzie do zakrystii i skończy się pieśń.